వలపు
వన్నెలసోన
చురుకు
చూపుల జాన
సొగసులన్నీ
నింపి
కులుకుతూ
అడుగేస్తుంటే
నింగి
నుండి చంద్రుడు
తొంగి
చూడడామరి
లేత
బుగ్గల లేడి
కలువ
కన్నుల నారి
జాబిలంటి
మోముతో
సిగ్గుపడి
నవ్వితే
అందమయిన
పువ్వులన్నీ
మూతి
ముడవవా మరి
కోయిల
కంఠంతో
ఓయ్
అని పిలుస్తుంటే
ఆ
పిలుపు తాలూకు
జ్ఞాపకాలతో
మైమరచి
ఒళ్ళు
మరవరా ఆమె అభిమానులు
సుతిమెత్తని
ఆ పాదాలు
తాకిన
ఆ నేల ముద్దాడిన
అనుభూతి
పొందుతూ
గాలికి
తనపై రాలిన
పూలనే
విస్మరించినే
హొయలయిన
ఆ సిగలోకి
చేరాలని
మొగ్గలన్నీ
తొందర
పడుతూ
ఉదయంకై
వేచిచూస్తు
తామే
చేరాలని వాదులాడుకున్నయట
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి