19, ఫిబ్రవరి 2010, శుక్రవారం

నేను

ఈ నేను అందరిలో "నేనే". కొందరికి మెత్తగా, కొందరికి ఖఠినముగా తారసపడే నాలోని "నేను", ఈ కవితా రూపంలో వ్యక్త పరచే ప్రయత్నము చేస్తున్నాను.

నేను నవ్వులు చిందిస్తాను
నిప్పులూ కురిపిస్తాను !
నేను హాయినిచ్చే శీతలపవనాన్ని
మాడ్చివేసే వడగాలి వీచికని !

ఇట్టే కరిగే వెన్నని
చలనం లేని శిలని !
ప్రభాత కిరణాన్ని
చిమ్మచీకటిని !!

చల్లని వెన్నెలని
చంఢప్రచంఢ సూర్యకిరణాన్ని !
పిల్ల కాలువను
మహాసంద్రాన్ని !!

అందివచ్చిన అవకాశాన్ని
పొంచిఉన్న ప్రమాదాన్ని !!
సుతిమెత్తని తివాచీని
నడువజాలని ముళ్ళబాటని !!

మధురమయిన సంగీతాన్ని
భయోత్పాత ప్రళయ ఘోషను !!

నా గుండెలోతుల్లో
ప్రణయం కనిపిస్తుంది
ప్రళయం గోచరిస్తుంది.

అర్ధమయ్యే ఓ సిద్ధాంతాన్ని !
అంతుబట్టని ఓ వేదాంతాన్ని !!