కవి హ్రుదయం

కవి హ్రుదయం
    ఆనందాన్నీ తాకి చూస్తుంది
    ఆర్థతనూ అనుభవిస్తుంది

కవి హ్రుదయం
    అంబరానా పయనిస్తుంది
    పాతాళానా నిలుస్తుంది

కవి హ్రుదయం
   భవంతుల్లో  సంచరిస్తుంది
   మురికివాడల్లోనూ మసలుతుంది

కవి హ్రుదయం
   సుఖామృతాన్నీ   సేవిస్తుంది
   హాలహలాన్నీ హరిస్తుంది
   కష్టాల కడలినీ ఈదుతుంది
    ముళ్ళ బాటనైనా పయనిస్తుంది 

కవి హ్రుదయం
    ప్రకృతి అందాలను వర్ణిస్తుంది
    మగువల చందాలనీ కీర్తిస్తుంది
    భూ ప్రళయాలనూ వీక్షిస్తుంది
    బడభాగ్నులనూ అనుభవిస్తుంది

కవి హ్రుదయం
   చంద్రుని వెన్నెల సొగసులనూ
   సూర్యుని వెలుగు రేఖలనూ
   కాలం మార్చే రంగులనూ
   అన్నింటినీ చూస్తుంది

కవి హ్రుదయం
   కర్షకుడు చిందించిన స్వేదాన్ని
   కార్మికుడు అనుభవిస్తున్న కస్టాన్ని
   జూదరి వెంట వున్న వ్యసనాన్ని
   దేన్నీ వదలదు

కవి హ్రుదయం
  కాంచని చోటులేదు
  వర్ణించని విషయం లేదు
  అనుభవించని భావం లేదు
  అందుకోని ఎత్తులు లేవు
  చేరుకోని లోతులు లేవు

  శ్రీ శ్రీ అన్నట్లు అగ్గిపిల్ల కుక్కపిల్ల .... ఇవేవీ కవితకు అనర్హం కావు. ఉండాలొయి కవితావేసం, కావలొయి రస  నిర్దేశం.